Op 21 augustus is Dick Hukema in zijn woonplaats Zwolle overleden. Dick heeft voor de PvdA in de
gemeenteraad van Groningen gezeten en heeft daar, zowel bij partijgenoten als bij andere
raadsleden een diepe indruk gemaakt.
Toen Dick lid werd van de raad werd het al snel duidelijk dat er in de bijt een vreemde eend was
gekomen. Ten eerste was daar met de indrukwekkende snor een visitekaartje om jaloers op te zijn.
Daarnaast had Dick als ambachtsman, timmerman zijn brood verdiend en was dus niet zo erg
getraind in het jargon van de raad. Hij was niet juridisch geschoold, hij was geen econoom en ook
geen historicus. Zijn ervaring en zijn expertise waren relatief nieuw voor de raad. En beide kanten
moesten dus wel even aan elkaar wennen.
Dick las zijn speeches het liefst voor. Hij schreef ze uit en vroeg collega PvdA’ers om te checken wat
hij geschreven had. Hij voelde zich niet te groot om daarbij hulp te vragen. Bovendien had Dick wel
wat te vertellen. Hij wist heel goed wat er leefde in de wijk. Hij wist waar hij het over had. Hij sprak
mensen die andere raadsleden niet spraken. Hij wist wat hij wilde zeggen, zijn kennis van de wijk en
zijn grote netwerk waren een erg belangrijke informatiebron voor zijn collega-raadsleden. Wij
maakten dankbaar gebruik van zijn inhoud en luisterden altijd goed als Dick het woord had.
Dick heeft al snel geleerd dat als er onduidelijkheden waren, het stellen van vragen goed hielp. Hij
belde ambtenaren en wethouders en vroeg door tot hij begreep wat er stond. Een techniek die
andere raadsleden goed konden gebruiken. Want ook zij begrepen lang niet altijd wat was
geschreven maar schroomden dan om dat toe te geven. Dick niet, hij vroeg door tot het duidelijk
was. Dat niet alle ambtenaren en wethouders even blij waren met Dick’s volharding vond Dick niet
erg belangrijk.
Zijn grote liefde lag bij het water. De kanalen, de kades. De sluizen en vooral de boten. Hij wist hier
heel veel van en vertelde daar graag en veel over. Hij kende de schippers, de brugwachters en de
reders. Hij wist waar hij het over had. Aan deze kennis heeft de Stad veel gehad. Ook zijn
betrokkenheid bij het Oosterpark was van grote betekenis. Hij kende iedereen en iedereen kende
hem. De verhalen die hij hoorde, de problemen die hij zag kwamen terug in de raad. Dick deed zijn
werk met korte lijnen en heldere taal.
Dick kon emotioneel en impulsief reageren. Hij nam geen blad voor de mond. Maar al die reacties
kwamen altijd uit een groot hart. Een groot hart op de juiste plaats. Nooit plaatste hij zich op de
voorgrond. Het ging altijd om de ander. Een echte sociaal-democraat.
We zullen hem missen.
Jan Spakman
Roeland van der Schaaf
Arjan de Rooij
