Naar een Groninger verzorgingsstad

Bijdrage Voorjaarsdebat – Gesproken woord geldt

‘Welke zorg krijg ik straks?’ ‘Hoe krijg ik, als jongere, straks een baan?’ ‘Wat betekent dat iedereen moet participeren nu precies?’ Dit zijn vragen die wij de afgelopen maanden veel van inwoners van onze stad hebben gehoord. En hoewel de uitvoeringsdetails nog per maand veranderen, is nu, tijdens dit Voorjaarsdebat, het moment om onze visie als raad hierop te geven; om mensen weer perspectief te bieden!

Daarom wil ik u graag meenemen naar Groningen als verzorgingsstad. Het was Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, die tijdens de Wibautlezing deze term introduceerde als antwoord op de term participatiesamenleving. Geen participatiesamenleving dus, geen verzorgingsstaat, maar naar de verzorgingsstad.

Wat zou deze stad naar de visie van de PvdA aan zijn inwoners moeten bieden? Een gemeente die investeert in de toekomst van iedere Stadjer door werk en scholing. Een stad die haar inwoners zekerheid biedt en zorgt dat niemand buiten de boot valt. Een stadsbestuur dat niet voor de mensen, maar met mensen en door mensen bouwt aan een mooier Groningen.

Groningen kenmerkt zich van oudsher door drie dingen, die juist voor de invulling van onze verzorgingsstad – en het verbinden van de twee gezichten van de stad – van cruciaal belang zijn:
– een actieve rol van de gemeente als het gaat om werk, activering en scholing;
– solidariteit: Groningen is een stad waar men naar elkaar om kijkt.
– sterke wijken waar het, zeker in vergelijking met andere steden, goed wonen is.
Kortom, de randvoorwaarden zijn aanwezig om van Groningen als verzorgingsstad een succes te maken. Maar hier moet wat de PvdA betreft een flinke schep bovenop.

De PvdA vindt in de eerste plaats dat de komende jaren extra moet worden geïnvesteerd in werk en activering. Het kan en mag niet zo zijn dat mensen die nu thuis zitten en graag een maatschappelijke bijdrage leveren, over 4 jaar nog steeds aan de kant staan. Als PvdA zijn we blij dat we de komende jaren € 2,5 miljoen extra in werkgelegenheid en de aanpak van jeugdwerkloosheid steken door ons nieuwe economische programma. We breiden sociaal aanbesteden uit en begeleiden door social return meer mensen naar werk.

Een grote opgave krijgt de gemeente om mensen met een arbeidsbeperking aan de slag te helpen. Zo sprak ik medewerkers van de sociale werkvoorziening die zich vreselijk zorgen maken over hun baan. Gelukkig kon ik ze vertellen dat voor de mensen die nog binnen bij Iederz zitten, gewoon beschut werk zal blijven bestaan. Maar wat we wel moeten beseffen is dat vele andere kwetsbare mensen, die net niet in de sociale werkvoorziening werken, niet tussen wal en schip mogen belanden. Ook zij verdienen een kans! Wij zijn daarom blij dat we in de coalitie hebben afgesproken dat we binnen de eigen organisatie plekken gaan organiseren. Dat is van belang voor de mensen en geeft het goede voorbeeld voor het bedrijfsleven. Wij dienen een motie in om hier ook gevolg aan te geven.

Wat de PvdA betreft legt het college de komende jaren ook prioriteit bij werk voor MBO’ers. Er zijn de afgelopen jaren veel MBO-functies verdwenen en wegbezuinigd. Hier moeten we een antwoord op vinden; anders neemt de ongelijkheid toe, zijn veel jongeren de dupe en verdwijnt de middenklasse in deze stad. Ons antwoord: de komende jaren meer inzet op MBO-functies. We willen inzetten op scholing, begeleiding van werk naar werk en ook meer bedrijven met MBO-functies naar Groningen halen. We hebben de afgelopen jaren succes geboekt bij de aanpak van voortijdig schoolverlaten. Het techniekonderwijs en het techniekpact bieden kansen. Ook hiervoor dienen wij een motie in om in te zetten op een leven lang leren.

Het tweede thema is solidariteit. De hele raad zal het met ons eens zijn dat we ook de komende jaren volop moeten blijven inzetten op het bestrijden van armoede, in de eerste plaats bij kinderen. Zolang kinderen te hongerig op school zitten om zich te kunnen concentreren en zich eind van de maand ziek melden omdat moeder geen geld heeft voor waspoeder, zijn we ver af van onze ideale samenleving. Wij zijn daarom blij dat het college –voor het eerst- structureel € 2,1 miljoen vrijmaakt voor armoedebestrijding.

Een grote opgave ligt op het gebied van zorg. We kunnen begrijpen dat veel inwoners zich hier zorgen over maken. In Groningen als verzorgingsstad organiseren we zorg dichtbij in de buurt met een grote rol voor het sociale team en de wijkverpleegkundige. Hierdoor komt er meer oog voor de mens achter de cliënt, bieden we de zorg die daadwerkelijk nodig is en kunnen mensen langer thuis blijven wonen. Wij dienen hiervoor een motie in.

Het huidige systeem is inflexibel, duur en biedt onvoldoende kwaliteit. Zo spraken wij iemand die behoefte had aan een sportrolstoel, maar alleen een elektrische rolstoel kon krijgen. De sportrolstoel was goedkoper en voldeed aan zijn vraag. Toch kreeg jij hem niet. Kafkaesk, dat zou in Groningen niet meer voor mogen komen. Wat de PvdA betreft hebben we bij het organiseren van zorg drie uitgangspunten:
– de sterkste schouders, de zwaarste lasten: we werken met inkomens- en vermogensafhankelijke bijdragen. Mensen die het zelf kunnen regelen, regelen het zelf. Een voorbeeld: als ik een schoonmaakster heb die ik prima zelf kan betalen, maar zodra ik de 65 ben en gebrekkig wordt, vind ik niet dat ineens recht heb op een schoonmaakster van de staat.
– We zorgen voor goed toegankelijke collectieve basisvoorzieningen. Daarbij werken we minder met indicatiestelling en hebben meer vertrouwen op het oordeel van de wijkverpleegkundige of het sociale team.
– Kwaliteit staat voorop bij de inkoop van zorg; we besteden aan op kwaliteit en niet op prijs, waardoor positie van werknemers en zorggebruikers wordt verbeterd. We doen geen zaken met bedrijven die de topinkomensgrens overschrijden.

Mooi is in ieder geval te constateren dat minimaal 86% van de Stadjers bereid is buurtgenoten te helpen als ze ziek zijn . Wel dreigen in Noord-Nederland veel banen in de zorg te verdwijnen. Dit is tijdelijk, omdat door de vergrijzing de vraag naar zorg toeneemt en naar schatting over vijf jaar juist weer extra vraag is. Wij vinden het van belang daarom zoveel mogelijk mensen om te scholen en van werk naar werk te begeleiden.

Naast werk en solidariteit, is het derde thema onze wijken. In onze wijken moet het gebeuren. De omslag naar zorg in de buurt, mensen meer activeren en goed wonen. Wij zijn daarom blij dat het nieuwe college meer ambtenaren in de wijken wil laten werken en dit signaal ook bestuurlijk kracht bij zet door invoering van wijkwethouders. Wij vinden evenwel dat het geen technische operatie moet worden: dat ambtenaren worden verplaatst van ‘loket stadhuis’ naar ‘loket de wijk’, terwijl daarachter niets gebeurt.

We moeten door blijven gaan met experimenten om zeggenschap door de wijk ook daadwerkelijk vorm te geven. Ruimte geven voor het zelf beheren van groen in de wijken, nieuwe initiatieven stimuleren, samen vorm geven aan de toekomst van de wijken. Kortom: wijkambtenaren moeten niet worden ingezet als doekje voor het bloeden, maar echt een substantiële bijdrage laten leveren aan van onderop werken in plaats van het van bovenaf bepalen. Wij dienen daartoe een tweetal moties in. Eén om niet opnieuw het wiel uit te vinden en de goede praktijken vanuit het NLA en de wijkteams mee te nemen en één om onze rol als raad ook te kunnen pakken, gelet op Lets gro en eerdere initiatieven.

Voorzitter, vandaag heb ik u meegenomen naar verzorgingsstad Groningen: een stad waarin we het perspectief van mensen voorop zetten en volop inzetten op werk en activering, een stad van solidariteit met een stevig sociaal vangnet en een stad met goede voorzieningen in wijken. Laten we daar met elkaar aan gaan werken. Laten we ons daarvoor inzetten zodat onze inwoners over vier jaar terug kunnen kijken en zeggen: “Ik krijg de zorg die ik nodig heb, in deze stad heb ik als jongere kans op een baan en in Groningen is het goed wonen.’ Laten we daar met elkaar voor zorgen!

Carine Bloemhoff Fractievoorzitter